Over Wianne:

 

Geboren op Schiermonnikoog, opgroeiend op het platteland van Drenthe.  De liefde voor de natuur werd mij met de paplepel ingegoten door beide opa's en oma's en mijn vader.

Mijn zomervakantie deels doorbrengend bij opa en oma op Schiermonnikoog, werd ik achterop fiets bij mijn opa van kleins af aan wegwijs gemaakt in de wereld van flora en fauna rond het wad. De ongereptheid, weidsheid van zowel kwelder als het uitzicht over het wad blijft mij raken. De stilte, de rust, óók als het hartje zomer in het dorp enorm druk is, op het strand en de fietspaden, in het bos, aan de dijk langs het wad... adembenemend.

 

Een eenvoudig fototoestel was vanaf mijn negende jaar mijn vaste maatje op mijn fietstochten. De fotografie werd  net als de liefde voor de natuur met de paplepel ingegoten, zowel mijn oma op Schiermonnikoog als mijn vader waren ook met een camera onderweg.

 

Op fiets de natuur in gaven beide opa's en oma's mij mee. Op Schiermonnikoog had ik bij opa en oma mijn "eigen" fiets vanaf mijn negende jaar. Met in acht name van wat "huis- en eilander regels voor het verkeer" had ik alle vrijheid om binnen de gegeven regels mij over het eiland te bewegen.

 

Heerlijk in mijn eentje fietsen, het strand op, jutten, genieten van de natuur in het bos of in de duinen. Met vriendjes en vriendinnetjes spelen, de boekhandel of winkels bezoeken, boodschappen doen voor oma of samen met oma bessen plukken of op de fiets door de duinen.  Geen mobiele telefoon, dus alle vrijheid. Een geweldige tijd.

Ik liep echt niet in zeven slenken tegelijk, haha, heb zelfs nooit een nat pak gehaald in één van de slenken. Al waren die "bruggetjes" zeker in mijn vroege jeugd nog smal, gewoon planken over de slenk. Later wel breder maar zonder een leuning.

 

Het eten van groente en fruit van eigen tuin en het inmaken van producten was iets wat ook  meegegeven werd. Daaraan kon ik ook middels helpen schoonmaken van fruit of groente (bonen tippen bijvoorbeeld) een bijdrage leveren.

 

Latere verhuizingen naar stedelijk gebied maakten het vijf jaar lang niet meer mogelijk om verse groente uit eigen tuin te eten.

In 1997 werd er bij mij een nierziekte geconstateerd en heb ik jaren erover gedaan om weer op de been te komen. Naar mate ik verder vooruit ging en stap voor stap uiteindelijk weer van de natuur in trekken kon genieten, kwamen meer oude interesses terug. In de plaats van een eind fietsen kwam aanvankelijk wandelen met nordic walking stokken. Tevens de wens om te zoeken naar voeding die zonder gif wordt verbouwd.

 

Wonend in een stad was dat nog niet een gemakkelijke opgave. Toen het roer in 2008 qua voedingspatroon om moest, kwam deze wens actief op de voorgrond te staan. Met de eerste handreikingen van een diëtiste ging ik verder zoeken.

Een jaar later slaagde ik erin om een adres te vinden waar ik rechtstreeks van de kwekerij onbespoten groente en fruit kon scoren. Ineens kreeg mijn zoektocht voet aan de grond!

Het stap voor stap verder zoeken naar een goede balans in mijn voeding resulteerde in 2012 tot het kunnen stoppen van medicatie. Dit voelde als een enorme overwinning.

 

Drie jaren later startte ik met collega-vrijwilligers voor de Nederlandse Milieu Federatie in Drenthe een project om te bloggen over het verkleinen van je ecologische voetafdruk. Twee jaren heb ik actief geblogd en deelgenomen aan de inspirerende bijeenkomsten.

Blogs schrijven vind ik nog steeds leuk, daardoor is deze website ontstaan. De naamgeving voor deze website is ontleend aan mijn leefstijl.

 

Ik wens je veel lees- en kijkplezier toe tijdens het volgen van mijn tekstblogs en foto-blog.